Het afscheid

Gesprekken zonder woorden
(in) 't laatste levensuur
er is niets meer te zeggen
't is bijna twaalf uur
Ik strijk je door je haren
weet niet goed wat ik moet doen
hou veel te lang je hand vast
en geef een láátste zoen
want een vader is een vader
zeker die van mij

Soms zie ik je nog lopen
je hebt nog al je haar
vecht voor idealen
op alles commentaar
Ik kon niet alles vragen
en ik kon niet alles kwijt
vergeten en vergeven
voltooid verleden tijd
want een vader is een vader
zeker die van mij

[REFREIN]
IS HET MOOI WAAR JIJ BENT?
IS HET WAAR DAT JE ECHT ERGENS BENT?
LAAT MAAR LOS - LAAT MAAR GAAN
WANT OOK JIJ KON NIET EEUWIG BESTAAN

Jouw trotse generatie
heeft veel moeten doorstaan
tijden van honger, crisis, oorlog
en wederopgestaan
Meneren met manieren
de strijders van weleer
die voor gezin en vaderland
het kwaad hebben geweerd
Is daar waar jij nu bent
geen goed en kwaad - zeg eens hoe-dat-gaat?!

Is het mooi - waar jij bent?
Is het waar dat je echt ergens bent?
Laat maar los - laat maar gaan
want ook jij kon niet eeuwig bestaan

(Zacht) Zag jij het wel echt zitten
in huize Avondrood?
Of miste je de vrijheid?
Voelde je de dood?
De allerlaatste jaren
die vaak zo moeilijk zijn
afwezig en wat wazig
je wereld wordt zo klein
ja, oud wil je wel worden
(maar) niemand wil - het – zijn
REFREIN

Arno Smit, april 1999